Fotoğrafraflara baktım
aykırı yüzleri ayıkladım aralarından
en uçta hangisiydi
en uçta hangimizdik
sana başlamak neydi
hiçlik neydi
evet neydi sana başlamak
kendime başlamak neydi

yeşile boyadım yüzümü
simsiyah pelerinlere alıştırdım omuzlarımı
ve mumlar erittim
ve aynalar kırdım
kurban kimdi,cellat kim
soytarılar kimdi
unuttum herşeyi
.............
Ben kendime ait bir kuşku gibi kaldım
inanmadım yalnızlığıma,eksildiğime
korktum suçlarımdan
uçurumlarında büyüdüğüm ayinlere kaçtım
kenar mahallelerde esrar satışlarına
pezevenklere bıçak kullanmayı öğretmeye
oysa biliyordum,inan biliyordum
eksile eksile büyürüz biz
yalanlara inana inana
ki sonsuz kaçışlara da benzeriz biz
peşimiz sıra koşar durur ölüm
...........
............
Kar bitti,ölümün ayinleri bitti
hiçbir şeye yanıt bulamadım
gözlerimi çocuklara bağışlıyorum
saçlarımı bahara
bir elimle tabancayı doldururken
diğer elimle hayatı okşuyorum
ve beynimde bir laz fıkrası
Marx ne çok gülerdi kimbilir